эпіле́птык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, хворы на эпілепсію.

|| ж. эпілепты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рызыка́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Смелы, адважны чалавек.

|| ж. рызыка́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стано́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які працуе на станку (у 1 знач.).

|| ж. стано́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сумятлі́вы, -ая, -ае.

1. Залішне мітуслівы, схільны мітусіцца.

С. чалавек.

2. Поўны мітусні, клопатаў.

С. месяц.

|| наз. сумятлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тарбахва́т, -а, Ма́це, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто хапае і прысвойвае сабе што-н.; сквапны чалавек, хабарнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блюзне́р, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца блюзнерствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графо́лаг, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца графалогіяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грахаво́днік, ‑а, м.

Разм. Чалавек амаральных паводзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагма́тык, ‑а, м.

Чалавек, які мысліць догмамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высокаадукава́ны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі адукаваны. Высокаадукаваны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)