эпіле́птык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, хворы на эпілепсію.

|| ж. эпілепты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)