Мятушы́цца ’мітусіцца’ (дзярж., Нар. сл.; стаўбц., Жыв. сл.). Да мітусіцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Містрыпі́чка ’рухавая, гаваркая асоба з тоненькім галаском’ (полац., Нар. лекс.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нагэ́лный ’неадкладны’, нагэ́лно ’неадкладна, дазарэзу’ (драг., З нар. сл.). Гл. наге́лніца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Напровесні ’напрадвесні’ (зэльв., Жыв. сл.; калінк., З нар. сл.). Гл. провесна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нашчама́ць ’нашчапаць’: нашчапай шчэпак (ст.-дар., Нар. сл.). Ад шчама́ць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нашчогацца ’насёрбацца’ (пух., З нар. сл.). Ад шчогаць (гл.), відаць, гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нугры́ці ’назойліва прасіць’ (івац., Нар. сл.). Няясна, магчыма, ад ну (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пло́шчай ’касач, Iris L.’ (гродз., Нар. лекс.). Да клюшняй, плюшнік (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысці́ль ’від пасеву’ (Нар. Гом.). Ад прысціла́ць < слаць (гл.). Параўн. прысцёл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прышло́паць (прышломатэ) экспр. ’ледзь дайсці’ (драг., Нар. лекс.). Гл. шлёмаць, шлэмаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)