паса́днік, ‑а, м.

Гіст. Намеснік князя для кіраўніцтва горадам, вобласцю або выбраны вечам правіцель горада ў Старажытнай Русі. Княжацкі пасаднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плю́савы 1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да плюса ​1. Плюсавая тэмпература.

плю́савы 2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для плюсавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

політыпа́ж, ‑а, м.

1. Уст. Адбітак гравюры на дрэве ў тэксце кнігі.

2. Спец. Клішэ для віньетак, канцовак і пад.

[Фр. polytypage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поўнаметра́жны, ‑ая, ‑ае.

З такой колькасцю метраў плёнкі, якая патрэбна для паказу аднаго сеанса звычайнай працягласці (пра фільм). Поўнаметражны кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

але́шнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да алешніку. На алешнікавым узгорку выбралі месца, каб будаваць першы барак для рабочых. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алько́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з альковам, прызначаны для алькова. Алькоўная фіранка.

2. перан. Амурны, залётны, рамантычны. Алькоўныя сакрэты, тайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апе́ндыкс, ‑а, м.

1. Адростак сляпой кішкі.

2. Кароткі шланг для запуску і выпуску газу ў ніжняй частцы абалонкі дырыжабля.

[Ад лац. appendix — прыдатак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагру́зачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перагрузкі (у 1 знач.). Перагрузачная работа. // Прызначаны для перагрузкі. Перагрузачныя механізмы. Перагрузачная пляцоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапра́віцца, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак.

Пераехаць, перайсці цераз якое‑н. цяжкае, небяспечнае для праходу месца. Пераправіцца цераз раку на плытах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перку́сія, ‑і, ж.

Спец. Пастукванне хворага пальцамі або спецыяльным малаточкам для вызначэння стану яго ўнутраных органаў па характары ўтвораных гукаў.

[Ад лац. percussio — нанясенне ўдараў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)