Verbum

напампава́ць, -пу́ю, -пу́еш, -пу́е; -пу́й; -пава́ны; зак., што і чаго.

Напоўніць (вадою або паветрам) пры дапамозе помпы.

|| незак. напампо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. напампо́ўванне, -я, н.

прыдыха́нне, -я, н. (спец.).

Гук, які суправаджае маўленне пры выдыху, а таксама гук мовы, які ўтвараецца трэннем паветра аб ненапружаныя галасавыя звязкі.

|| прым. прыдыха́льны, -ая, -ае.

прыкла́д¹, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Расшыраны канец ружэйнай ложы, які служыць для ўпору ў плячо пры стральбе.

Ударыць прыкладам.

|| прым. прыкла́дны, -ая, -ае.

драгі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

1. Паглыбіць (паглыбляць) дно пры дапамозе драгі.

2. Здабыць (здабываць) што-н. з дапамогай драгі.

чаранкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што (спец.).

Разводзіць, вырошчваць расліны пры дапамозе чаранкоў.

|| зак. адчаранкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. чаранкава́нне, -я, н.

шпа́ты, -аў, адз. шпат, -у, М шпа́це, м.

Назва групы мінералаў якія валодаюць здольнасцю пры ўдары расколвацца на кавалкі геаметрычна правільнай формы.

Вапнавы шпат.

Палявы шпат.

шчаўчо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. Рэзкі адрывісты гук, які ўтвараецца пры сутыкненні, рабоце механізма і пад.

Ш. затвора вінтоўкі.

2. Тое, што і пстрычка.

ла́та², -ы, ДМ ла́це, мн. -ы, лат, ж.

Абчасаная жэрдка, якая кладзецца ўпоперак крокваў пры крыцці страхі.

Палажыць латы.

|| прым. ла́тны, -ая, -ае.

Латныя цвікі.

манага́мія, -і, ж. (спец.).

Форма шлюбу, пры якой адзін мужчына можа ўтвараць сям’ю толькі з адной жанчынай; аднашлюбнасць.

|| прым. манага́мны, -ая, -ае і манагамі́чны, -ая, -ае.

расцерушы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цяру́шыцца; зак.

1. Расцерціся на дробныя часцінкі.

Тытунь расцерушыўся.

2. Рассыпацца пры перавозцы, пераносе.

Соль расцерушылася.

|| незак. расцяру́швацца, -аецца.