хло́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хлору. Хлорны пах. // Які мае ў сабе хлор. Хлорная кіслага. Хлорная вапна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматпло́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які дае зараз вялікі прыплод. Шматплодныя авечкі.

2. Які дае вялікі ўраджай пладоў. Шматплодная яблыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматступе́нны, ‑ая, ‑ае.

Які праходзіць шэраг ступеней, стадый. Шматступенная сістэма адбору. // Які адбываецца па ступенях, перыядах. Шматступенная сістэма выбараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпаклёвачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шпаклёўкі. Шпаклёвачныя работы. // Які прызначаецца, служыць для шпаклёўкі. Шпаклёвачны састаў. Шпаклёвачная маса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстаты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да экстазу. Эксгатычны стан. Экстатычны момант. // Прасякнуты экстазам, які выражае экстаз. Экстатычны танец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спосо́бный

1. (даровитый) здо́льны, зда́тны;

2. (могущий) здо́льны, які́ (што) мо́жа;

челове́к, спосо́бный на са́мое лу́чшее чалаве́к, здо́льны на са́мае ле́пшае;

столо́вая спосо́бна пропусти́ть до ты́сячи челове́к в день стало́вая мо́жа прапусці́ць да ты́сячы чалаве́к у дзень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́льны, -ая, -ае.

1. Свабодны, незалежны.

Вольныя людзі.

Вольная праца.

2. Свабодны, нічым не абмежаваны.

Вольнае жыццё.

В. вецер.

Вольнаму воля (пра чалавека, які можа паступаць па сваім меркаванні).

3. Нікім, нічым не заняты.

Вольнае месца ў вагоне.

Вольная пасада (вакантная). Вольная хвіліна.

4. Не абмежаваны якімі-н. перашкодамі, прадметамі, бязмежны; які знаходзіцца на свабодзе.

В. акіян.

В. ход.

5. Не абмежаваны якімі-н. правіламі, законам.

В. продаж сельскагаспадарчых прадуктаў.

6. Нястрыманы, які выходзіць за межы прынятых норм.

Вольнае абыходжанне.

7. Свабодалюбны.

Вольная думка, натура.

8. Не заціснуты, не замацаваны ў чым-н.

В. канец вяроўкі.

○

Вольныя рухі або практыкаванні — гімнастычныя практыкаванні без прылад.

Вольны верш — від рыфмаванага сілаба-танічнага верша, у якім у адвольнай паслядоўнасці спалучаюцца радкі з рознай колькасцю стоп.

Вольны горад — самастойны горад-дзяржава ў Сярэднія вякі.

Вольны пераклад — не літаральны пераклад.

Вольны стыль — у спартыўных спаборніцтвах: стыль плавання, які выбірае сам плывец.

Па вольным найме — аб службе неваенных у ваеннай установе.

|| наз. во́льнасць, -і, ж. (да 2, 5 і 7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грашо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да грошай, выражаецца ў грашах. Грашовыя знакі. Грашовы даход. Грашовая рэформа.

2. Які служыць для захоўвання грошай. Грашовая скрынка.

3. Які мае многа грошай; багаты. Грашовы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азнача́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Даступны для азначэння, які можа быць азначаны, які мае ў сабе азначэнне каго‑, чаго‑н. Азначальная табліца сямействаў раслін.

2. Які з’яўляецца азначэннем (у 2 знач.). Азначальны сказ. Азначальны займеннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

духавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які дзейнічае пры дапамозе ўдзімання паветра (пра музычныя інструменты). Духавыя музычныя інструменты. // Які складаецца з духавых інструментаў. Духавы аркестр.

2. Які дзейнічае пры дапамозе нагрэтага паветра. Духавы прас. Духавая печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)