легка..., (гл. лёгка...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «лёгка...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: легкаважны, легкаплаўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легкаду́м, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які дзейнічае легкадумна. Калі чалавек просіць падумаць, значыцца ён не проста які шалапут, легкадум, а чалавек сур’ёзны. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

леда..., (гл. лёда...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «лёда...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: ледакол, ледаход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мабі́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны хутка перамяшчацца; рухомы. [Хукін:] — Хто думае наступаць, той заўсёды клапоціцца наконт разведкі: мабільнай, гібкай, разумнай, а калі трэба — дзёрзкай. Алешка.

[Ад лац. mobilis — рухомы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малацьба́, ‑ы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. малаціць (у 1 знач.). Пачаць малацьбу. Закончыць малацьбу. // Час, пара, калі малоцяць. Адышлі гарачыя дні малацьбы. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зерня... (гл. зерне...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «зерне...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: зернясховішча, зерняедны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змея... (гл. змее...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «змее...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: змеяборац, змеяед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закана... (гл. закона...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «закона...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: заканазнаўства, заканадавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залепята́ць, ‑лепячу, ‑ляпечаш, ‑ляпеча; зак.

Пачаць лепятаць. // Пралепятаць. Стараста, пажылы, злыселы мужчына, лісліва пакланіўся, нешта залепятаў, а калі выпраміўся, дык раптам збялеў. Казлоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высо́ка,

1. Прысл. да высокі.

2. у знач. вык. Аб вялікай адлегласці ўверх. Сонца было ўжо высока, калі Віця выйшаў з хаты. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)