Verbum

валту́зіць, -ту́жу, -ту́зіш, -ту́зіць; незак., каго (разм.).

1. Тармасіць, тузаць.

В. за рукаў каго-н.

2. перан. Бесперастанку турбаваць.

В. па дробязных справах.

атла́с, -у, м.

Шаўковая гладкая бліскучая тканіна.

Чырвоны а.

|| прым. атла́сны, -ая, -ае.

Атласная папера (тоўстая і бліскучая). Атласная скура (перан.: мяккая, далікатная).

атрафі́я, -і, ж.

1. Страта жыццяздольнасці, знясіленне, змяншэнне якога-н. органа.

А. мышцы.

2. перан. Страта, прытупленне якой-н. уласцівасці, здольнасці.

А. сумлення.

атру́та, -ы, ДМ -ру́це, ж.

1. Ядавітае рэчыва.

А. для мух.

2. перан. Тое, што шкодна ўплывае на каго-н., што-н.

ахвя́рны, -ая, -ае.

1. Які прыносіцца ў ахвяру.

Ахвярная жывёла.

2. На які прыносяць ахвяры.

А. стол.

3. перан. Адважны, самаадданы.

А. ўчынак.

ахмяле́лы, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў стане ахмялення.

2. перан. Пра чалавека, які да самазабыцця захоплены, узрушаны чым-н.

А. ад радасці.

абыхо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

1. гл. абысці.

2. перан., каго-што і без дап. Кранаць пачуцці, хваляваць, турбаваць.

Гэта яго не абыходзіла.

аго́рклы, -ая, -ае.

1. Які набыў горкі смак.

А. сыр.

А. квас.

2. перан. Пра тое, што надакучыла, абрыдла; невыносны, цяжкі.

Агорклая цішыня.

адда́ча, -ы, ж.

1. гл. аддаць.

2. Тое, што і каэфіцыент карыснага дзеяння (спец.).

3. перан. Карысны вынік работы.

Працаваць з поўнай аддачай.

апляву́ха, -і, ДМ -ву́се, мн. -і, -ву́х, ж. (разм., груб.).

1. Удар далонню па шчацэ.

Даць аплявуху.

2. перан. Знявага, маральны ўдар.