Verbum

удачары́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; -ро́ная; зак., каго (што).

Прыняць у сям’ю (дзяўчынку) на правах роднай дачкі.

|| незак. удачара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. удачарэ́нне, -я, н.

узгадава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., каго-што.

Вырасціць, гадуючы, выхоўваючы.

Дзетак у. — не грыбоў назбіраць (прыказка). У. сад.

У. надзею (перан.).

|| незак. узгадо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

упаміна́нне, -я, н.

1. гл. упамянуць.

2. мн. -і, -яў. Паведамленне, заўвага, якія маюць дачыненне да каго-, чаго-н.

Пра гэту з’яву ёсць шматлікія ўпамінанні ў старых кнігах.

уплы́ў, -ы́ву, мн. -ы́вы, -ы́ваў, м.

1. Уздзеянне на каго-, што-н.

Рабіць у. на чытачоў.

Пад чужым уплывам.

Дабратворны ў.

2. Аўтарытэт, улада.

Чалавек з вялікім уплывам.

чырвані́ць, -ваню́, -во́ніш, -во́ніць; -во́нены; незак., каго-што.

1. Рабіць чырвоным, барвовым, надаваць чырвоны колер каму-, чаму-н.

Узыходзіла сонца і чырваніла неба.

2. Фарбаваць у чырвоны колер.

шчыпа́цца, -ыплю́ся, -ы́плешся, -ы́плецца; незак.

1. Шчыпаць (у 1 знач.) каго-н. або шчыпаць адзін аднаго.

2. Тое, што і шчыпаць (у 2 знач.).

|| наз. шчыпа́нне, -я, н.