васемна́ццаць, ‑ццаці, Т ‑ццаццю, ліч. кольк.

Лік і лічба 18. Дом пад нумарам васемнаццаць. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 18. Васемнаццаць дзён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́семдзесят, васьмідзесяці, Т васьмюдзесяццю, ліч. кольк.

Лік і лічба 80. Восемдзесят дзеліцца на чатыры. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 80. Восемдзесят чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пятна́ццаць, ‑і, Т ‑ццаццю, ліч. кольк.

Лік і лічба «15». Пятнаццаць памножыць на тры. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 15. Пятнаццаць дзён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сукава́ты, ‑ая, ‑ае.

Які мае вялікую колькасць сукоў, сучкоў. [Дзямід] павёў нас па сцежцы і спыніўся каля старога сукаватага дрэва. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ува́рваць — уварыць.

2. Колькасць, аб’ём, на якія ўварылася што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умяшча́льнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць умяшчальнага (у 1 знач.). Умяшчальнасць клуба.

2. Здольнасць умяшчаць пэўную колькасць чаго‑н.; ёмістасць. Умяшчальнасць цыстэрны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мі́німум ’найменшая колькасць, сама менш, мінімальна’, ’сукупнасць ведаў або мерапрыемстваў, неабходных у якой-небудзь галіне’ (ТСБМ). Праз польск. ці рус. мову з лац. minimum ’вельмі мала’, ’зусім не’, ’менш за ўсё’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

навыбрако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Пры выбракоўцы значную колькасць чаго‑н. адкінуць як недабраякаснае, неадпавядаючае стандарту. Навыбракоўваць касцюмаў. Навыбракоўваць кароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назаця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Зацягнуць у сярэдзіну, унутр чаго‑н. вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Назацягваць мяшкоў у сенцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наперакіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Перакінуць цераз што‑н., перамясціць на іншае месца вялікую колькасць чаго‑н. Наперакідаць дроў цераз плот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)