Verbum

кары́ць², кару́, ко́рыш, ко́рыць; ко́раны; незак., каго (што) (разм.).

Папракаць, дакараць.

Хопіць яго к.

ату́, выкл. (спец.).

Каманда сабакам на паляванні, якая азначае: бяры, лаві, хапай.

Ату яго!

адле́зці, -зу, -зеш, -зе; -ле́зь; зак. (разм.).

Перастаць чапляцца, адчапіцца.

Адлезь ты ад яго!

наваго́дні, -яя, -яе.

Які мае адносіны да Новага года, да яго святкавання.

Навагодняя ёлка.

нічо́га¹, займ. адмоўны.

Тое, што і нішто¹ (у 1 знач.).

Яго н. не цікавіць.

пстрык, выкл., у знач. вык. (разм.).

Пстрыкаць.

П. яго ў лоб (або па лбе).

даклі́кацца, -клічуся, -клічашся, -клічацца; -клічся; зак., каго (разм.).

Клічучы, вымусіць адгукнуцца.

Цяжка яго д.

душагу́бства, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

Забойства, ліхадзейства.

Многа душагубстваў на яго рахунку.

тані́чны², -ая, -ае.

Які мае адносіны да тонусу арганізма, асобных яго органаў.

Т. рэфлекс.

кава́рны, -ая, -ае.

Які вызначаецца каварствам, схільны да яго.

К. чалавек.

|| наз. кава́рнасць, -і, ж.