шлапакі́, ‑оў; адз. шлапак, ‑а, м.

Абл. Шлёпанцы. Акуліна ўнесла пакунак, напусціла холаду, навалакла шлапакамі снегу. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успу́хнуць сов. вспу́хнуть; взду́ться;

па́льцы ўспу́хлі ад хо́ладу — па́льцы вспу́хли от хо́лода;

шчака́ ўспу́хла — щека́ взду́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бясхле́б’е, ‑я, н.

Разм. Тое, што і бясхлебіца. Цяжка было.. [Акіліне] з дачкою выкідацца з бясхлеб’я, з холаду. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хо́лод в разн. знач. хо́лад, -ду м.;

дрожа́ть от хо́лода дрыжа́ць ад хо́ладу;

пахну́ло хо́лодом паве́яла хо́ладам;

прийти́ с хо́лода прыйсці́ з хо́ладу;

броса́ет в жар и хо́лод ро́біцца то го́рача, то хо́ладна (хало́дна);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скалану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Задрыжаць, затрэсціся; страсянуцца, здрыгануцца.

Бярозка ад удару скаланулася.

2. Уздрыгнуць.

С. ад холаду.

3. перан. Моцна захвалявацца.

Сэрца маё скаланулася ад непрыемнай весткі.

|| незак. скалана́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ляката́ць ’ляскатаць’, ’дрыжэць ад холаду’, ’сварыцца’ (Бір. Дзярж.; пух., Сл. ПЗБ; свісл., Сцяшк. Сл.). Гукапераймальнае. Да клеката́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Пагусяне́ць, пагусцець ’скарчанець’ (Мат. Гом.), погусе‑ нець ’зрабіцца падобным на гусіную скуру (ад холаду)’ (Сл. ПЗБ). Да гусінькгусь (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абагрэ́цца, ‑грэюся, ‑грэешся, ‑грэецца; зак.

Пабыўшы ў цяпле, пазбавіцца адчування холаду; сагрэцца. Зося села на край гаспадарскай печы абагрэцца. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закарчане́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі азяблы, здранцвела ад холаду. [Арцыховіч] апынуўся.. каля цёплай батарэі і, абняўшы яе закарчанелымі рукамі, сцішыўся. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закарчане́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Вельмі азябнуць, здранцвець ад холаду. Рукі закарчанелі, і пахукаць на іх няма калі. Юрэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)