Verbum

дыфама́цыя, -і, ж.

Распаўсюджванне ў друку звестак (сапраўдных або ўяўных), якія ганьбяць, няславяць каго-н.

Справа аб дыфамацыі.

|| прым. дыфамацы́йны, -ая, -ае.

зрадні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; зро́днены; зак., каго-што з кім-чым.

Зблізіць, зрабіць сябрамі, цесна звязаць.

Іх зрадніла агульная справа.

перамо́жны, -ая, -ае (высок.).

Які мае адносіны да перамогі, перамаганосны.

П. салют.

Да пераможнага канца (да таго часу, пакуль справа не завершыцца ўдачай).

персана́льны, -ая, -ае.

Які датычыцца толькі пэўнай асобы ці выкарыстоўваецца ёю.

Персанальнае запрашэнне.

Персанальная справа.

Звярнуцца да каго-н. персанальна (прысл.). П. камп’ютар.

прадпрые́мства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Вытворчая ці гандлёвая ўстанова.

Прадпрыемствы горада.

2. Задуманая кім-н. камерцыйная справа.

Цікавае і выгаднае п.

да́ўні, -яя, -яе.

1. Які быў, адбыўся даўно.

Прыгадаўся д. выпадак.

2. Які існуе здаўна.

Даўняе знаёмства.

Справа даўняя — ужо не мае значэння.

прапа́шчы, -ая, -ае (разм.).

1. Такі, які нельга вярнуць, атрымаць назад.

Прапашчыя грошы.

2. Безнадзейны, ні да чаго не прыгодны.

Прапашчая справа. П. чалавек.

каніце́ль, -і, ж.

1. Вельмі тонкая металічная нітка для вышывання.

2. перан. Нуднае, зацяжное вырашэнне якой-н. справы, валакіта.

|| прым. каніце́льны, -ая, -ае.

Каніцельная справа.