Verbum

валаку́ша, -ы, мн. -ы, -ку́ш, ж.

1. Прымітыўнае прыстасаванне ў выглядзе дзвюх змацаваных папярочкамі жардзін для перавозкі грузаў канём.

Вывезці сена з лесу на валакушах.

2. Агульная назва сельскагаспадарчых прылад для зграбання сена, саломы, выраўноўвання паверхні раллі і сенажаці.

тарпакла́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Укладчык снапоў, саломы ці сена ў торпы; тарпавальшчык.

ве́хаць, -хця, мн. -хці, -хцяў, м.

1. Мачалка з рагожы.

2. Жмут, жменя (саломы, сена і пад.).

уляжа́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -жы́цца; зак.

Тое, што і улежацца.

Сена ўляжалася.

Грушы ўляжаліся.

па́хкі, -ая, -ае (разм.).

Які мае моцны пах, пахучы.

П. хлеб.

Пахкае сена.

|| наз. па́хкасць, -і, ж.

панако́шваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

Накасіць чаго-н. у дастатковай або вялікай колькасці.

П. сена.

да́ча¹, -ы, ж.

1. гл. даць.

2. Порцыя корму на адзін прыём.

Д. аўса.

Сутачная д. сена.

рубе́ль², -бля́, мн. -блі́, -блёў, м.

Тоўстая жэрдка, якой уціскаюць на возе сена, салому, снапы і пад.