Verbum

у́нікум, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Непаўторны, адзіны ў сваім родзе прадмет (перан.: таксама пра чалавека).

лі́фчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Прадмет жаночай бялізны, які аблягае грудзі; станік.

|| прым. лі́фчыкавы, -ая, -ае.

упрыгажэ́нне, -я, н.

1. гл. упрыгожыць.

2. мн. -і, -яў. Прадмет для аздаблення каго-, чаго-н.

Ляпныя ўпрыгажэнні.

прыродазна́ўства, -а, н.

Комплекс навук аб прыродзе; вучэбны прадмет у школе.

Праграма па прыродазнаўстве.

|| прым. прыродазна́ўчы, -ая, -ае.

грамадазна́ўства, -а, н.

Сукупнасць навук аб грамадстве, а таксама такая навука як прадмет выкладання.

|| прым. грамадазна́ўчы, -ая, -ае.

разгі́б, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. разагнуць.

2. Месца, дзе прадмет разагнуты.

Старонкі пацерліся на разгібе.

апрана́ха, -і, ДМ -на́се, мн. -і, -на́х, ж. (разм.).

Прадмет верхняга адзення.

Накінь на плечы якую-небудзь апранаху.

абры́с, -у, мн. -ы, -аў, м.

Лінія, якая абмяжоўвае прадмет адной вонкавай рысай; контурны малюнак.

|| прым. абры́сны, -ая, -ае.

факультаты́ў, -ты́ву, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м.

Неабавязковы для наведвання звышпраграмны курс, прадмет.

Ф. па стылістыцы.

|| прым. факультаты́ўны, -ая, -ае.

цэль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Прадмет, месца, куды накіроўваецца стрэл, удар, кідок; мішэнь.

Страляць у ц.