чарназёмны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чарназёму, з’яўляецца чарназёмам. Чарназёмная глеба. □ Перада мною распасціраліся зялёныя паплавы, чарназёмныя палі. Якімовіч. // Багаты чарназёмам. Чарназёмныя стэпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачапа́ць сов.

1. потро́гать;

2. разг. (прикоснувшись, оставить след, слегка повредить) тро́нуть;

мы́шы ~па́лі кні́гу — мы́ши тро́нули кни́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́левы ​1, ‑ая, ‑ае.

Бледна-жоўты з ружовым адценнем. Палевая сукенка.

па́левы ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да палі; які складаецца з паляў. Палевыя апоры моста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засне́жаны, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты, засыпаны снегам. Заснежаныя палі пад месячным святлом зіхацелі, як абсыпаныя зоркамі. Чарнышэвіч. У заснежанай вёсцы Пад спеў завірухі Усе хаты паснулі даўно. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рата́цыя, ‑і, ж.

1. Ратацыйная друкарская машына.

2. Спец. Перыяд часу, на працягу якога ўсе палі якой‑н. гаспадаркі павінны быць заняты культурамі ў адпаведнасці з севазваротам.

[Ад лац. rotatio — вярчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

озари́ть сов., прям., перен. азары́ць, асвяці́ць;

со́лнце озари́ло поля́ со́нца азары́ла (асвяці́ла) палі́;

улы́бка озари́ла лицо́ усме́шка азары́ла (асвяці́ла) твар;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рата́цыя, -і, ж.

1. Паслядоўнае чаргаванне, змена элементаў якой-н. структуры; абнаўленне складу каго-, чаго-н.

Р. песень на радыёстанцыі.

Р. кадраў.

Арганізатары турніру правялі ратацыю ўдзельнікаў.

2. Перыяд часу, на працягу якога ўсе палі якой-н. гаспадаркі павінны быць заняты культурамі ў адпаведнасці з севазваротам (спец.).

3. Ратацыйная друкарская машына.

|| прым. ратацы́йны, -ая, -ае.

Ратацыйная працэдура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трохпо́лле, ‑я, н.

Устарэлая сістэма паляводства з падзелам ворнай зямлі на тры палі, кожнае з якіх засявалася спачатку азімымі, затым яравымі, а на трэці год заставалася пад папар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задзірване́лы, ‑ая, ‑ае.

Які зарос травой, пакрыўся дзёрнам. Рыдлёўка не вельмі каб ахвотна ўваходзіла ў задзірванелы грунт даўняй мяжы. Лупсякоў. Год за годам людзі адбудаваліся, узаралі задзірванелыя палі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпіта́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шпіталя. На палі вярталіся Людзі ад зямлі, — У каго шпітальныя Раны зажылі. Куляшоў. Пасля шпітальнай палаты ў лесе дыхалася надзвычай лёгка. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)