парабало́ід, ‑а, М ‑дзе, м.
Спец. Паверхня, утвораная рухам парабалы, вяршыня якой слізгаціць па другой нерухомай парабале.
[Ад грэч. parabolē — збліжэнне і éidos — від.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сегме́нтны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сегмента (у 1 знач.), які мае форму сегмента. Сегментная паверхня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эліпсо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.
Спец. Паверхня, якая ўтвараецца пры вярчэнні эліпса вакол адной з сваіх восей.
[Ад слова эліпс і грэч. éidos — выгляд.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скалыхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.
1. Зварухнуцца, захістацца.
Паверхня вады скалыхнулася.
Калыска скалыхнулася (гайданулася з боку ў бок).
2. перан. Узрушыцца, захвалявацца, прыйсці ў рух.
Бач, ад песні яго скалыхнуўся народ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сячэ́нне, -я, н.
1. гл. сячы.
2. Паверхня, плоскасць, па якой што-н. рассечана, разрэзана.
Падоўжанае с.
С. карнізаў з мармуру.
С. электрычнага проваду.
○
Кесарава сячэнне — аперацыя вымання плода шляхам разрэзу брушной сценкі і маткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адхо́н, ‑у, м.
Пахілая паверхня гары, берага і пад.; схіл. Тры дзесяткі хат з ліпавымі прысадамі ўздоўж.. вуліцы.. звязалі па адхоне ўзгорка да ручая. Хадкевіч. // Бакавая паверхня дарожнага палатна. У туманах павольна, засцілаючы дарожны адхон густым дымам, пад’язджаў да горада поезд. Галавач.
•••
Пусціць пад адхон гл. пусціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лю́стра¹, -а, мн. -ы, -аў, н.
1. Адшліфаваная паверхня (шкла, металу), здольная даваць адбіткі тых прадметаў, якія знаходзяцца перад ёю, а таксама спецыяльна зроблены прадмет з такой паверхняй.
Стаяць перад люстрам.
2. перан. Спакойная, гладкая паверхня вады.
Л. возера.
3. перан. Аб тым, што з’яўляецца адлюстраваннем якіх-н. з’яў, працэсаў і пад.
Паэзія — л. жыцця.
|| прым. люстра́ны, -ая, -ае і люстраны́, -а́я, -о́е.
Люстраная фабрыка.
Люстраная вытворчасць.
Л. карп (карп з рэдкай блішчастай луской); наз. люстра́насць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мені́ск, ‑а, м.
Спец.
1. Увагнутая або выпуклая паверхня вадкасці ў капіляры.
2. Увагнута-выпуклая і выпукла-ўвагнутая лінза.
[Ад грэч. mēniskos — паўмесяц.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сучляно́ўны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да сучлянення (у 3 знач.); які знаходзіцца ў месцы сучлянення. Сучляноўная паверхня касцей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сферо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.
Спец. Цела, якое ўтвараецца вярчэннем эліпса вакол яго малой восі; сплюшчаны шар, паверхня такога шара.
[Ад грэч. sphaira — шар і eidos — від.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)