Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паве́рхня, -і, ж.
1. Вонкавы бок чаго-н.
П. металу.
Слізгаць па паверхні чаго-н. (таксама перан.: не паглыбляцца ў сутнасць чаго-н., абмяжоўвацца знешнім бокам з’яў). Ляжаць на паверхні (перан.: пра што-н. яснае, відавочнае).
2. У матэматыцы: мяжа, якая аддзяляе геаметрычнае цела ад знешняй прасторы або іншага цела.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паве́рхняж., в разн. знач. пове́рхность;
п. ша́ра — пове́рхность ша́ра;
п. вярчэ́ння — мат. пове́рхность враще́ния;
п. нагрэ́ву — тех. пове́рхность нагре́ва;
нясу́чая п. — ав. несу́щая пове́рхность;
◊ ко́ўзацца па ~ні — скользи́ть по пове́рхности
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паве́рхня, ‑і, ж.
1. Вонкавы бок (звычайна верхні) чаго‑н. Паверхня металу. Паверхня кары галаўнога мозга. □ Вячэрняе сонца свяціла ў пакой, і на паліраванай паверхні стала засталася чорная бліскучая палоска.Шыцік.// Верхні пласт, слой чаго‑н. Паверхня вады. Паверхня снегу. □ [Дождж] ласкава барабаніў па парусіне, шамацеў па паверхні ракі.Шамякін.// Сукупнасць гор, нізін; рэльеф. Раўнінная паверхня. Паверхня Беларусі. □ Паверхня Марса фатаграфавалася ў праменях рознага колеру.«Беларусь».
2. У геаметрыі — мяжа, якая аддзяляе геаметрычнае цела ад знешняй прасторы або ад іншага цела. Паверхня шара. Цыліндрычная паверхня.
•••
Выйсці (усплыць) на паверхнюгл. выйсці.
Слізгаць па паверхнігл. слізгаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Паверхня (у элементарнай матэматыцы) 7/588
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
паве́рхняж.Óberfläche f -, -n, Fläche f;
зямна́я паве́рхняÉrdoberfläche f -;
паве́рхня вады́ Wásserspiegel m -s;
падыма́цца на паве́рхню an die Óberfläche dríngen*;
трыма́цца на паве́рхні sich über Wásser hálten*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)