алфаві́т, -а, М -віце, мн. -ы, -аў, м.
1. Сукупнасць літар дадзенай сістэмы пісьма, размешчаных ва ўстаноўленым парадку.
Беларускі а.
2. Парадак літар, прыняты ў азбуцы.
Напісаць прозвішчы супрацоўнікаў паводле алфавіта.
3. чаго. Указальнік, пералік чаго-н. па парадку літар азбукі.
А. уласных імён.
|| прым. алфаві́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дапіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны; зак., што.
1. Скончыць пісаць што-н.; напісаць да якога-н. месца.
Д. пісьмо.
Д. пейзаж.
2. Дадаць да напісанага; прыпісаць.
Д. некалькі радкоў.
У ведамасці ўсё можна д.
|| незак. дапі́сваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. дапі́ска, -і, ДМ дапі́сцы, ж. і дапі́сванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
напіса́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. напісаць.
2. Форма літары на пісьме. Напісанне літары «н».
3. Перадача на пісьме слоў, складоў, гукаў. Рознае напісанне слова. Дапусціць дваякае напісанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
начы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
Разм. Напісаць хутка або нядбайна. — У нас, разумееш, напрыклад, на год план: зрабіць некалькі сот станкоў, — начыркала Галя на цыраце лічбу. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бе́лае сущ. бе́лое;
яна́ была́ ў бе́лым — она́ была́ в бе́лом;
◊ (напіса́ць) чо́рным па бе́лым — (написа́ть) чёрным по бе́лому
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перака́з, -зу м.
1. (действие) переска́з;
п. прачы́танага — переска́з прочи́танного;
2. переска́з, изложе́ние ср.;
напіса́ць п. — написа́ть переска́з (изложе́ние)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
напіса́цца, ‑пішуся, ‑пішашся, ‑пішацца; зак.
Разм.
1. Уволю, многа напісаць. Напісаўся за дзень.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Атрымацца, выйсці (пра што‑н. напісанае). Першы варыянт [ліста ў рэдакцыю] напісаўся хутка. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наката́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
1. Нанесці на паверхню чаго‑н. малюнак, узор і пад. пры дапамозе спецыяльных прыстасаванняў. Накатаць узор.
2. Разм. Хутка або наспех напісаць. Накатаць пісьмо.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нашпа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што і чаго.
Разм. Хутка або ў спешцы напісаць, намаляваць. У такім прыўзнятым настроі.. [Лоўгач] нашпарыў восем старонак і, калі перабраўся на дзевятую, зразумеў, што артыкул гатовы. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прычэ́пісты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Схільны чапляцца, прыдзірацца да каго‑, чаго‑н.; прыдзірлівы; назойлівы. Падаючы.. [нататку] прычэпістай Зосі, .. [Сымон] сказаў крыху вінаватым голасам: — Ведаеш, Зося! Хацеў напісаць як мага карацей, але нічога не выходзіць. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)