Verbum

вакаме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Здольнасць вызначаць адлегласць на вока, без прыбораў.

Мець добры в.

|| прым. вакаме́рны, -ая, -ае.

Вакамерная здымка.

мнагашлю́бнасць, -і, ж.

Форма афіцыйнага шлюбу, пры якой мужчына можа мець некалькі жонак, а жанчына — некалькі мужоў; палігамія.

|| прым. мнагашлю́бны, -ая, -ае.

асе́лішча, -а, н. мн. -ы, -аў.

1. Месца, занятае будынкамі, садам, агародам; сядзіба.

Ранейшае а.

2. Прытулак; месца жыхарства.

Не мець сталага а.

адно́сіцца, -но́шуся, -но́сішся, -но́сіцца; незак.

1. гл. аднесціся.

2. Мець дачыненне да каго-, чаго-н.

Заўвагі адносяцца да поглядаў аўтара.

|| наз. адно́сіны, -сін.

адро́знівацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., ад каго-чаго.

Мець асаблівасці, рысы, прыкметы, якія адрозніваюць ад іншых асоб, прадметаў і з’яў.

Ён адрозніваецца кемлівасцю.

акра́ец, -ра́йца, мн. -ра́йцы, -ра́йцаў, м.

Кавалак хлеба, адрэзаны ад непачатага краю.

Мець свой а. хлеба.

|| памянш. акра́йчык, -а, мн. -і, -аў, м.

утыліта́рны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Прасякнуты ўтылітарызмам.

Мець утылітарнае прызначэнне.

У. падыход да справы.

2. Прыкладны, вузкапрактычны.

Утылітарныя веды.

|| наз. утыліта́рнасць, -і, ж.

паліга́мія, -і, ж. (спец.).

Форма шлюбу ў некаторых плямён і народаў пры якой мужчына можа мець некалькі жонак; мнагашлюбнасць.

|| прым. паліга́мны, -ая, -ае.

разлі́чваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. разлічыць.

2. Меркаваць, мець намер; спадзявацца.

Р. на дапамогу.

|| наз. разлі́чванне, -я, н. (да 2 знач.).

ты́чыцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -чыцца; незак., каго-чаго.

Мець адносіны, дачыненне да каго-, чаго-н.

Гэта яго не тычыцца.