Verbum

металапрамысло́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вытворчасці і апрацоўкі металаў. Металапрамысловы раён.

металарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для апрацоўкі металаў рэзаннем. Металарэзныя станкі. Металарэзны інструмент.

немета́лы, ‑аў; адз. неметал, ‑у, м.

Хімічныя элементы, якім не характэрны ўласцівасці металаў.

склеро́метр, ‑а, м.

Назва розных прыбораў для вымярэння цвёрдасці металаў, мінералаў і пад.

[Ад грэч. sklērós — цвёрды і métron — мера.]

электраіскравы́, ‑ая, ‑ое.

Звязаны з дзеяннем электрычнай іскры. Электраіскравая апрацоўка металаў. Электраіскравая ўстаноўка.

ро́дый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал серабрыста-белага колеру з групы плацінавых металаў.

[Грэч. rhodon — ружа.]

электраметалу́ргія, ‑і, ж.

Галіна металургіі, якая займаецца здабываннем металаў і розных сплаваў пры дапамозе электраэнергіі.

металаапрацо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

Тэхналагічны працэс змены форм, размераў і якасцей металаў і сплаваў.

метало́ід, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Устарэлая назва хімічнага элемента, які не адносіцца да металаў; неметал.

[Ад грэч. metallon — метал і eidos — від.]