капіі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які знімае копіі з дакументаў, рукапісаў (уст.).

Працаваць капіістам.

2. Мастак, які робіць копіі карцін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карыкатуры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які малюе карыкатуры.

|| ж. карыкатуры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. карыкатуры́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палеаграфі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак па дрэву і медзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вітражы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст, мастак, які робіць вітражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афарты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак-гравёр, спецыяліст па вырабе афортаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілюстра́тар, ‑а, м.

Мастак, які робіць малюнкі да тэксту. Ілюстратар кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыза́йнер, ‑а, м.

Спецыяліст па мастацкаму праектаванню прамысловых вырабаў; мастак-канструктар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сілуэты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак — спецыяліст у галіне сілуэтнага мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станкаві́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, спецыяліст, які займаецца станковым жывапісам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палі́тра, -ы, ж.

1. Дошчачка, на якой мастак змешвае фарбы.

2. перан. Падбор фарбаў у карціне, колеравая гама.

3. перан. Сукупнасць выяўленчых сродкаў мастака.

Багатая п. пісьменніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)