кули́к зоол. кулі́к, -ка́ м.;
◊
всяк кули́к своё боло́то хва́лит посл. ≅ ко́жны цыга́н сваю́ кабы́лу хва́ліць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Насёбы ’які носяць кожны дзень, у якім працуюць; не святочны (пра адзенне)’ (докш., Янк. Мат.). Ад пасьба ’нашэнне’, назоўнік ад насіць ’насіць, апранаць’, літаральна ’для насьбы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Папіха́йла ’чалавек, якім кожны камандуе’ (Мат. Гом.), попіха́йла, попі́ха ’тс’ (ТС), папіха́йла, папі́хішча ’непаваротлівы чалавек, якога трэба падганяць’ (Нас.). Да папіха́ць (гл. піха́ць) з рознымі суфіксамі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Спрага́ць ‘запрагаць, злучаць у адну запрэжку’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Байк. і Некр.), спрага́цца ‘злучаць кожны па каню (валу) у адной вупражы’ (Пятк. 2, Варл.). Гл. прыпрэжка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Выклада́нне ’выманне’; ’выказванне думкі’; ’абучэнне, навучанне’ (БРС); ’спосаб ткання посцілак, калі кожны ўзор выкладаецца’ (З нар. сл.), выклода́нје ’закладная тэхніка ўзорнага ткання’ (Влад.). Да выкладаць (гл.). Параўн. выклад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
асо́біна, ‑ы, ж.
Кожны асобны арганізм, які самастойна існуе; індывідуум.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ша́шкі, -шак.
Гульня белымі і чорнымі кружкамі (шашкамі ў 4 знач.) на дошцы ў 64 (рускія шашкі) або ў 100 клетак (міжнародныя шашкі), якая заключаецца ў тым, што кожны з двух партнёраў імкнецца знішчыць шашкі саперніка або пазбавіць яго магчымасці рабіць хады.
Гуляць у ш.
|| прым. ша́шачны, -ая, -ае.
Ш. столік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спрэ́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
1. Абмеркаванне якога-н. пытання, пры якім кожны адстойвае сваю думку, пазіцыю.
Вучоныя спрэчкі.
Спрэчкі не на жарт.
2. Аспрэчванне правоў на валоданне чым-н.
С. за бацькоўскую хату.
3. толькі мн. Публічнае абмеркаванне якіх-н. пытанняў.
Спрэчкі па дакладзе старшыні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
міне́я, ‑і, ж.
Царкоўная кніга з тэкстам набажэнстваў на кожны дзень месяца.
[Ад грэч. mēnaja — месячны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таўтагра́ма, ‑ы, ж.
Верш, у якім кожны радок пачынаецца з аднолькавай літары.
[Ад грэч. tauto — тое самае і gramma — запіс.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)