отта́ять сов.

1. (освободиться ото льда) адта́ць, мног. паадтава́ць;

земля́ отта́яла зямля́ адта́ла;

2. (вывести из замороженного состояния) адта́яць;

отта́ять я́блоки адта́яць я́блыкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зямля́ ж., в разн. знач. земля́;

жыць на ~лі́ — жить на земле́;

ро́дная з. — родна́я земля́;

на гарызо́нце маракі́ ўба́чылі ~лю́ — на горизо́нте моряки́ уви́дели зе́млю;

у не́трах ~лі́ — в не́драх земли́;

ры́хлая з. — ры́хлая земля́;

паклані́цца да ~лі́ — поклони́ться до земли́;

партыза́нская з. — партиза́нская земля́;

цалі́нныя зе́млі — цели́нные зе́мли;

сядзі́бная з. — уса́дебная земля́;

інфузо́рная з. — инфузо́рная земля́;

кало́м яму́ з. — коло́м ему́ земля́;

адда́ць ~лі́ — преда́ть земле́;

ад ~лі́ не віда́ць — от земли́ не ви́дно;

адро́знівацца як не́ба ад ~лі́ — (отлича́ться) как не́бо от земли́;

ба́чыць на два аршы́ны пад ~лёй — ви́деть на два арши́на под землёй;

як з(-пад) ~лі́ вы́рас (з’яві́ўся) — как (бу́дто, сло́вно, то́чно) из-под (из) земли́ вы́рос;

з. пад нага́мі гары́цьземля́ под нога́ми гори́т;

гато́ў скрозь ~лю́ правалі́цца — гото́в сквозь зе́млю провали́ться;

закапа́ць та́лент у ~лю́ — зары́ть тала́нт в зе́млю;

за тры́дзевяць зяме́ль — за три́девять земе́ль;

знайсці́ пад ~лёй — найти́ под землёй;

зраўнава́ць з ~лёй — сровня́ть с землёй;

сце́рці з тва́ру ~лі́ — стере́ть с лица́ земли́;

і́ пад сабо́й не чуць — земли́ под собо́й не чу́ять;

між не́бам і ~лёй — ме́жду не́бом и землёй;

па́рыць ~лю́ — спать моги́льным сном;

ле́гчы ў ~лю́ (у магі́лу) — лечь в зе́млю (моги́лу);

пуп ~лі́ — пуп земли́;

соль ~лі́ — соль земли́;

з. яму́ пу́хамземля́ ему́ пу́хом;

хадзі́ць як пад ~лёй — ходи́ть как под землёй;

скрозь ~лю́ ба́чыць — сквозь зе́млю ви́деть;

як скрозь ~лю́ правалі́ўся — как сквозь зе́млю провали́лся;

чу́ткамі з. по́ўніццапосл. слу́хом земля́ по́лнится;

ад ~лі́ адарва́ўся і не́ба не даста́ўпосл. от земли́ оторва́лся и не́ба не доста́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тырысава́ць (търъсъва́ць) ‘таптаць’, тырысава́цца (търъсъва́цца) ‘таптацца’ (мёрск., Нар. сл.). Няясна; зыходная фанетычная форма, магчыма, тарасава́ць, тарасава́цца ‘тс’, гл. Аніч., Вопыт, 414. Апошняе можа ўзыходзіць да ст.-бел. тарасъ ‘падкатны зруб пры асадзе горада’ (1568 г.): тарасы оные передъ собою катячи, перекопъ деревомъ наполнили, параўн. укр. тарасува́ти ‘масціць дарогу хмызамі’, серб. тара̀цати ‘масціць’; або да запазычанага польск. tarasować ‘узмацняць, запіраць’ ці дыял. tarasić ‘таптаць, таўчы, прыгнятаць’, што выводзяць з с.-в.-ням. tarraz ‘земляны насып’ ад лац. terraземля’ (Брукнер, 565; Трубачоў, Дополн. у Фасмер, 4, 23; ЕСУМ, 5, 521).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

усмакта́ць сов. всоса́ть, впита́ть, втяну́ть; поглоти́ть;

по́мпа з вадо́й ~та́ла пясо́к — насо́с с водо́й всоса́л (втяну́л) песо́к;

зямля́ ўсмакта́ла ві́льгацьземля́ всоса́ла (впита́ла) вла́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усо́хнуць сов.

1. (затвердеть) засо́хнуть;

зямля́ ўсо́хлаземля́ засо́хла;

2. (уменьшиться в весе при высыхании) усо́хнуть;

3. засо́хнуть, зача́хнуть;

дрэ́ва ўсо́хла — де́рево засо́хло (зача́хло)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распа́шка ж., с.-х.

1. во́рыва, -ва ср., узво́рванне, -ння ср., узо́рванне, -ння ср., разво́рванне, -ння ср.; см. распа́хиватьI;

2. (распаханная земля) во́рная зямля́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пляц м.

1. (земля под домом и огородом) уса́дьба ж.;

2. (площадь, предназначенная для застройки) уча́сток;

3. (в городе, селе) пло́щадь ж.;

4. воен. плац

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарасці́ сов.

1. зарасти́, порасти́;

зямля́ ~сла́ ле́самземля́ заросла́ (поросла́) ле́сом;

твар яго́о́с барадо́й — лицо́ его́ заросло́ бородо́й;

2. зарубцева́ться, зарасти́;

з. гра́ззю — зарасти́ гря́зью

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уме́рзнуць сов.

1. (во что-л.) вмёрзнуть;

бо́чка ўме́рзла ў лёд — бо́чка вмёрзла в лёд;

2. (затвердеть на большую глубину) промёрзнуть;

зямля́ мо́цна ўме́рзлаземля́ си́льно промёрзла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́льхны

1. пу́хлый, по́лный;

~ныя ву́сны — пу́хлые гу́бы;

2. мя́гкий, пы́шный;

~ныя ала́дкі — мя́гкие (пы́шные) ола́дьи;

3. мя́гкий, пуши́стый;

п. снег — мя́гкий (пуши́стый) снег;

~ная зямля́ — мя́гкая земля́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)