прастаты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Спец. Запаленне праста́ты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыкарды́т, ‑у, М ‑дыце, м.

Спец. Запаленне перыкарда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перытані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Спец. Запаленне брушыны.

[Ад грэч. peritónaion — брушына.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыясты́т, ‑у, М ‑стыце, м.

Спец. Запаленне надкосніцы.

[Ад грэч. perí — вакол і osteón — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піядэрмі́я, ‑і, ж.

Запаленне скуры, выкліканае гнаяроднымі мікробамі.

[Грэч. pýon — гной і dérma — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плеўрапнеўмані́я, ‑і, ж.

Крупознае запаленне лёгкіх, ускладненае плеўрытам.

[Ад грэч. pleurā — бок і pneumōn — лёгкае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Спец. Запаленне косці.

[Ад грэч. osteon — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бленарэ́я, ‑і, ж.

Гнойнае запаленне слізістай тканкі вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрматы́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне, захворванне скуры.

[Ад грэч. derma, dermatos — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пульпі́т, ‑у, М ‑піце, м.

Запаленне зубной пульпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)