скрыпу́н, ‑а, м.

Жук сямейства дрывасекаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жучо́к, ‑чка, м.

Памянш. да жук (у 1 знач.); невялікі жук. Жучкі і конікі трашчалі І ў стройны звон свой зык злівалі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патра́ва, -ы, ж.

1. Знішчэнне, псаванне пасеваў, траў жывёлай.

Ахова азімых пасеваў ад патравы.

2. Страва, яда.

З салам і жук п. (з нар.).

|| прым. патра́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гра́вер, ‑а, м.

Жук сямейства караедаў, шкоднік хваёвых дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыбае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук, які харчуецца грыбамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скурае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук, шкоднік скуры, футраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водяно́й​I в разн. знач. вадзяны́;

водяна́я струя́ вадзяны́ струме́нь;

водяно́й пар вадзяна́я па́ра;

водяно́й жук вадзяны́ жук;

водяна́я ме́льница вадзяны́ млын.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лубае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук сямейства караедаў, шкоднік лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

футрае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук сямейства скураедаў, шкоднік футра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́дужніца, ‑ы, ж.

Жук сямейства лістаедаў, яркай, з радужным адлівам, афарбоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)