изжива́ть несов.

1. зжыва́ць; (искоренять) выкараня́ць;

2. (выходить из употребления) выхо́дзіць з ужы́тку; (отмирать) адміра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выступа́ть несов.

1. (выдаваться вперёд) выступа́ць, вытырка́цца;

2. в др. знач. выступа́ць; выхо́дзіць; см. вы́ступить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

получа́ться

1. уст. прыхо́дзіць;

пи́сьма получа́лись о́чень ре́дко лісты́ прыхо́дзілі ве́льмі рэ́дка;

2. (оказываться, появляться как результат) атры́млівацца; выхо́дзіць, выяўля́цца;

результа́ты рабо́ты получа́ются прекра́сные вы́нікі пра́цы атры́мліваюцца цудо́ўныя (выда́тныя);

из него́ получа́ется хоро́ший рабо́тник з яго́ выхо́дзіць до́бры рабо́тнік;

получа́ется, что мы с тобо́й прихо́дим к одни́м вы́водам выхо́дзіць, што мы з табо́й прыхо́дзім да адно́лькавых высно́ў;

получа́ется недоразуме́ние выхо́дзіць (атры́мліваецца) непаразуме́нне;

3. страд. атры́млівацца; набыва́цца; здабыва́цца; нажыва́цца; см. получа́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; незак., што.

1. Ставіць плот, паркан і пад.; абгароджваць што-н.

Г. плот.

Г. двор.

2. перан. Гаварыць абы-што, выдумляць.

Стары гаворыць — гародзіць, ды на праўду выходзіць (прыказка).

◊

Агарод (гарод) гарадзіць (разм.) — пачынаць якую-н. клапатлівую і безнадзейную справу.

|| наз. гарадзьба́, -ы́, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лаві́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак.

1. Пра паруснае судна: рухацца супраць ветру, мяняючы напрамак курсу.

2. перан. Рухацца не прама, абмінаючы перашкоды.

Л. паміж машынамі.

3. перан. Умела выходзіць з цяжкага становішча, ухіляцца ад чаго-н.

Л. у палітыцы.

|| зак. злаві́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй (да 2 знач.).

|| наз. лаві́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пасмятня́, малар. посмітнЛ ’бок дома, які выходзіць у двор’ (Шушк.). Утворана ад укр. посміт ’смецце’. Аб суфіксе ‑ня гл. Сцяцко, Афікс. наз., 165–166.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

махо́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да махоркі. Людзі выйшлі, за імі стаў выходзіць і махорачны дым і яго едкі пах. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мача́, ‑ы, ж.

Вадкасць, якая выдзяляецца ныркамі як прадукт абмену рэчываў і выходзіць з арганізма праз мочаспускальны канал.

•••

Нетрыманне мачы гл. нетрыманне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бледнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху, злёгку бледны. Выходзіць Калюжны, рашучы, Спакойны, крыху бледнаваты. Колас. Праз акно, завешанае фіранкай, цадзілася бледнаватае святло месяца. Хадановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэнатуралізава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Выйсці (выходзіць) з падданства той ці іншай дзяржавы.

2. толькі незак. Зал. да дэнатуралізаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)