бландзі́ністы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Светларусы, бялявы. [Волечка] высокая ростам, з пышнымі бландзіністымі валасамі, густа прычэсанымі пад хусцінку. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скры́пень, ‑ю, м.
Высокая травяністая расліна сямейства скрыпнёвых з мяцёлкай пурпурна-ружовых або белых кветак і пушыстым насеннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спіча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Верхняя завостраная частка чаго-н.
С. яліны.
2. Вузкая высокая надбудова пірамідальнай або канічнай формы на будынку; шпіль.
С. касцёла.
3. Плоскае выгнутае шыла для пляцення лапцей.
Дзед спрытна трымаў с. у руцэ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узнагаро́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ро́д, ж.
1. Плата, дар за якія-н. заслугі і пад.
Грашовая ў.
2. Ганаровы знак, ордэн, медаль і пад., якімі адзначаюцца чые-н. заслугі.
Высокая ўрадавая ў.
|| прым. узнагаро́дны, -ая, -ае.
У. ліст.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
варся́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Высокая травяністая расліна сямейства варсянкавых, суквецце якой выкарыстоўваецца пры варсаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
румянатва́ры, ‑ая, ‑ае.
З румяным тварам. Цётка Глаша, румянатварая высокая жанчына, стаяла на пероне з плашчом у руках. Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэ́хніка ж., в разн. знач. те́хника;
перадава́я т. — передова́я те́хника;
высо́кая т. ігры́ — высо́кая те́хника игры́;
выкарыста́нне ~кі на будаўні́цтве — испо́льзование те́хники на строи́тельстве;
○ т. бяспе́кі — те́хника безопа́сности;
◊ па апо́шнім сло́ве ~кі — по после́днему сло́ву те́хники
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надво́рак, ‑рка, м.
Частка двара каля хаты, дома. На прасторным падворку побач з калодзежам шуміць высокая разгалістая вярба. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падглядзе́ць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць.
Зак. да падглядаць (у 1 знач.). Падымалася ўгору высокая цёмная вадакачка, нібы стараючыся падглядзець усход сонца. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзівасі́л, ‑у, м.
Высокая шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з вялікімі прадаўгаватымі лістамі і дробнымі жоўтымі кветкамі; карэнне скарыстоўваецца ў медыцыне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)