шку́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. гл. шкура.

2. Папера ці тканіна з нанесеным на яе слоем абразіўнага матэрыялу, якая прымяняецца для шліфавання, зачысткі вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бакара́, нескл., н.

Адзін з лепшых і каштоўных гатункаў хрустальных вырабаў.

[Ад назвы фр. горада Baccarat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канды́тар, ‑а, м.

Спецыяліст па прыгатаванню кандытарскіх вырабаў. // Уст. Гаспадар кандытарскай.

[Лац. conditor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

какі́ль, ‑я, м.

Разборная металічная форма для адліўкі розных металічных вырабаў.

[Фр. coquille.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гартава́льнік, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца гартаваннем металаў і металічных вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыза́йнер, ‑а, м.

Спецыяліст па мастацкаму праектаванню прамысловых вырабаў; мастак-канструктар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыгуналіце́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца плаўкай чыгуну, ліццём чыгунных вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чысто́ль, ‑ю, м.

Сродак для чысткі медных, латуневых і інш. вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што (спец.).

Пакрываць слоем цынку паверхню металічных вырабаў для аховы ад карозіі.

|| зак. ацынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. цынкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гальванапла́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Атрыманне металічных копій вырабаў электралітычным спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)