несціска́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не паддаецца сцісканню. Несціскальная вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фільтра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Вадкасць, прапушчаная праз фільтр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бро́снець, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -нее; незак.

Пакрывацца бросняй (пра вадкасць).

|| зак. забро́снець, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -нее.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анілі́н, -у, м.

Арганічнае злучэнне — алеістая атрутная вадкасць без колеру, якая выкарыстоўваецца пры вырабе лякарстваў, фарбавальнікаў і інш.

|| прым. анілі́навы, -ая, -ае.

Анілінавыя фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цурча́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́ць; незак.

1. Цячы, ліцца цурком.

2. Утвараць гукі булькання, пералівання (пра вадкасць).

|| наз. цурча́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мало́дзіва, -а, н.

Вадкасць, якая выдзяляецца груднымі залозамі ў жанчын і самак млекакормячых перад родамі і некалькі дзён пасля родаў.

|| прым. мало́дзіўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ажыжа́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыбор для ператварэння газаў у вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звышцяку́чы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які валодае ўласцівасцю звышцякучасці. Звышцякучая вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каляпло́дны, ‑ая, ‑ае.

Які абкружае плод. Каляплодная вадкасць. Каляплодны мяшок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыклагекса́н, ‑у, м.

Насычаная вуглевадародам бясколерная, з характэрным пахам вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)