злачы́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць злачыннага. Злачыннасць намеру. // Наяўнасць, колькасць злачынстваў. Барацьба са злачыннасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проціле́гласць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. гл. процілеглы.

2. Прадмет або з’ява, процілеглыя другім, непадобныя да іншых па якіх-н. прыметах.

Адзінства і барацьба процілегласцей.

Ён поўная п. свайму сябру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міжвідавы́, ‑ая, ‑ое.

Які адбываецца паміж рознымі відамі (раслін, жывёл). Міжвідавая барацьба. Міжвідавыя скрыжаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вызвале́нчы освободи́тельный;

~чая барацьба́ за нацыяна́льную незале́жнасць — освободи́тельная борьба́ за национа́льную незави́симость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безнагля́днасць, ‑і, ж.

Стан безнагляднага; адсутнасць нагляду за кім‑, чым‑н. Барацьба з дзіцячай безнагляднасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канкурэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канкурэнцыі (у 2 знач.), уласцівы ёй. Канкурэнтная барацьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забасто́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да забастоўкі, звязаны з забастоўкай. Забастовачная барацьба. Забастовачны камітэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насі́лле, -я, н.

1. Прымяненне фізічнай сілы да каго-н.

Грубае н.

Сляды насілля на целе.

2. Прымусовае ўздзеянне на каго-н.

Н. над асобай.

3. Прыцясненне, злоўжыванне сваёй уладай.

Барацьба з насіллем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

е́рась, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. У рэлігіі: адступленне ад афіцыйных царкоўных догмаў.

Барацьба з ерассю.

2. перан. Бязглуздзіца, лухта (разм.).

Несці е.

|| прым. ерэты́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мір¹, -у, м.

1. Адсутнасць варожасці, вайны; згода.

Барацьба народаў за м.

Жыць у міры.

У сям’і м.

2. Пагадненне ваюючых бакоў аб канчатковым спыненні ваенных дзеянняў.

Падпісаць м.

|| прым. мі́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)