перажаўці́ць, ‑жаўчу, ‑жоўціш, ‑жоўціць; зак., што.

Разм. Зрабіць вельмі жоўтым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасіні́цца, ‑сініцца; зак.

Стаць вельмі сінім. Перасініліся настольнікі. Перасініліся ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сухарэ́бры, ‑ая, ‑ае.

Кашчавы, з рэбрамі, якія вытаркаюцца; вельмі худы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Разм. Зрабіць вельмі гладкім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зблі́зіцца сов., в разн. знач. сбли́зиться;

праці́ўнікі ~зіліся — проти́вники сбли́зились;

яны́ ве́льмі ху́тка ~зіліся — они́ о́чень бы́стро сбли́зились;

на́шы по́гляды ~зіліся — на́ши взгля́ды сбли́зились

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патрэ́бны ну́жный; необходи́мый; потре́бный;

~ная ко́лькасць — ну́жное (необходи́мое) коли́чество;

п. чалаве́к — ну́жный челове́к;

яму́ п. гро́шы — ему́ нужны́ (необходи́мы) де́ньги;

ве́льмі п. — о́чень ну́жный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упадаба́цца сов., разг.

1. прийти́сь по вку́су, понра́виться;

яму́ ве́льмі ўпадаба́лася прагу́лка па ле́се — ему́ о́чень понра́вилась прогу́лка по́ лесу;

2. понра́виться; полюби́ться; пригляну́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кісе́ль, -сялю́, мн. -сялі́, -сялёў, м.

Студзяністая страва з аўсянай мукі або ягаднага соку, заваранага на крухмале.

К. з журавін.

Аўсяны к.

◊

Дзясятая вада на кісялі — пра вельмі далёкага родзіча.

|| прым. кісе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́зня, -і, мн. -і, -яў, ж.

1. Майстэрня з горнам для ручной коўкі металу.

2. перан., чаго. Месца, дзе ствараецца што-н. вельмі важнае, істотнае (высок.).

Універсітэт — к. маладых спецыялістаў.

|| прым. ку́зневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бульбя́нік, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. -у, зб. Націнне бульбы.

Б. пажоўк.

2. -а. Аладка з дранай сырой бульбы; дранік.

Напячы бульбянікаў.

3. -а. Той, хто вельмі любіць бульбяныя стравы (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)