шту́рхаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. каго-што. Рухаць ад сябе, кранацца рэзкім рухам, кароткім ударам.

Ш. у спіну сяброўку.

Ш. тачку.

2. Трымаючы на ўзроўні плячэй, рэзкім моцным рухам паднімаць над сабой (штангу, гіру) або штуршком кідаць наперад (звычайна ядро; спец.).

Ш. ядро.

Ш. штангу.

3. перан., каго (што). Прымушаць да чаго-н., садзейнічаць сваім умяшаннем развіццю чаго-н.

Ш. каго-н. на нядобры ўчынак.

|| зак. штурхану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ і штурхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. шту́рханне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́ншасць, ‑і, ж.

Меншая частка чаго‑н. цэлага, якой‑н. групы.

•••

Нацыянальная меншасць — нацыянальнасць, якая ў колькасных адносінах ўтварае меншасць у параўнанні з асноўнай масай насельніцтва краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагрува́сціць, ‑ашчу, ‑асціш, ‑асціць; зак., што і чаго.

1. Бязладна накласці, пакідаць, наваліць адну рэч на другую. Нагрувасціць кучу камення.

2. перан. Перапоўніць чым‑н. Нагрувасціць цытат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмасці́цца, ‑машчуся, ‑мосцішся, ‑мосціцца; зак.

1. Падаслаўшы, падмасціўшы пад сябе што‑н., падняцца трохі вышэй.

2. Разм. Падсесці бліжэй да каго‑, чаго‑н. Падмасціўся ўнук да дзеда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсе́яць, ‑сею, ‑сееш, ‑сее; зак., што і чаго.

1. Пасеяць дадаткова. Падсеяць жыта. Падсеяць гароху.

2. Пасеяць (траву і пад.) паміж усходамі збожжавых. Падсеяць канюшыну па пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падчаса́ць ​1, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., чаго.

Начасаць дадаткова, яшчэ трохі. Падчасаць воўны.

падчаса́ць ​2, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.

Счасаць нямнога, счасаць дадаткова. Падчасаць сякерай бервяно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажуры́ць, ‑журу, ‑журыш, ‑журыць; зак., каго.

Крыху або злёгку журыць; журыць некаторы час. Спачатку важатая крыху пажурыла малых шкоднікаў, а потым сказала, для чаго іх паклікалі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазака́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Закапаць, пакрыць каплямі чаго‑н. усё, многае. Пазакапваць абрус чарнілам.

2. Разм. Увесці што‑н. па каплі (каплях) усім, многім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазбы́ць, ‑збуду, ‑збудзеш, ‑збудзе; зак., каго-што.

Збавіцца, вызваліцца ад каго‑, чаго‑н.; зжыць што‑н. Цяпер дзед Талаш — вольны казак. Ён пазбыў свой цяжкі клопат. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадву́чвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

1. Адвучыцца ад чаго‑н. — пра ўсіх, многіх.

2. Разм. Закончыць навучанне, перастаць вучыцца — пра ўсіх, многіх. Паадвучваліся дзеці ў школе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)