юзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Спец. Перадаваць інфармацыю па юзу ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юзі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Тэлеграфіст, які працуе на юзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юра́, ‑ы, ж.

Спец. Тое, што і юрскі перыяд (гл. юрскі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юсцірава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. юсціраваць і юсціравацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскідны́, ‑ая, ‑ое.

1. Такі, які можна раскінуць, раскласці; раскладны. Раскідное крэсла.

2. Спец. Прызначаны для раскідання чаго‑н. Раскідная сеялка.

3. Спец. Які робіцца шляхам раскідання, рассейвання. Раскідная сяўба. Раскідное ўнясенне ўгнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмісі́йны ​1, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з эмісіяй ​1. Эмісійная палітыка. Эмісійны банк (які мае права выпускаць банкноты).

эмісі́йны ​2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які дзейнічае пры дапамозе эмісіі ​2. Эмісійны мікраскоп. Эмісійны фотаэлемент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паля́рнасць, ‑і, ж.

1. Спец. Здольнасць некаторых рэчаў праяўляць пэўныя ўласцівасці ў некаторых пунктах (полюсах) сваёй паверхні з большай інтэнсіўнасцю, чым у іншых.

2. Спец. Валоданне двума процілеглымі полюсамі.

3. перан. Процілегласць. Палярнасць думак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макарані́зм, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Замежнае слова або выраз, які пранік у родную мову ў нязменным выглядзе.

|| прым. макарані́чны, -ая, -ае.

М. стыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маніто́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Апарат, прызначаны для вывядзення графічнай і тэкставай інфармацыі.

Многаканальныя маніторы.

М. камп’ютара.

Студыйны м.

|| прым. маніто́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

моль², -я, м. (спец.).

Сплаў лесу асобнымі бярвёнамі, не звязанымі ў плыт, а таксама лес, які сплаўляецца такім спосабам.

|| прым. мо́левы, -ая, -ае.

М. сплаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)