паля́рнасць, ‑і, ж.
1. Спец. Здольнасць некаторых рэчаў праяўляць пэўныя ўласцівасці ў некаторых пунктах (полюсах) сваёй паверхні з большай інтэнсіўнасцю, чым у іншых.
2. Спец. Валоданне двума процілеглымі полюсамі.
3. перан. Процілегласць. Палярнасць думак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)