Verbum

крэці́н, ‑а, м.

1. Хворы на крэцінізм (у 1 знач.).

2. Лаянк. Пра тупога, разумова абмежаванай чалавека.

пле́ўра, ‑ы, ж.

Абалонка, якая пакрывае лёгкія і сценкі грудной поласці ў вышэйшых хрыбетных жывёл і чалавека.

[Грэч. pleurā — бок, рабро.]

праме́жнасць, ‑і, ж.

Частка цела паміж заднепраходнай адтулінай і знешнімі палавымі органамі (у чалавека і пазваночных жывёл).

пазвано́чнік, ‑а, м.

Асноўная частка шкілета ў чалавека і некаторых жывёл, якая складаецца з пазванкоў. Пазваночнік малпы.

караткано́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Разм. Пра чалавека або жывёліну з кароткімі нагамі.

кастры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго.

Вы́разаць (выраза́ць) палавыя залозы ў жывёл і чалавека; лягчаць.

[Лац. castrare.]

ключы́ца, ‑ы, ж.

Парная трубчастая косць плечавога пояса чалавека і хрыбетных жывёл, якая злучае лапатку з грудзінай.

рукая́ць, ‑і, ж.

Тое, што і рукаятка. Да .. [палоннага] кінуўся Клопікаў, наважваючыся ўдарам пісталетнай рукаяці падагнаць чалавека. Лынькоў.

сабады́ла, ‑ы, ж.

Расліна сямейства лілейных, настойка і адвар насення якой выкарыстоўваюцца супраць паразітаў жывёл і чалавека.

сперматазо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Мужчынская палавая клетка чалавека, жывёл і некаторых раслін; жыўчык (у 2 знач.).

[Ад грэч. sperma — семя, zōon — жывёла і eidos — від.]