графама́н, ‑а, м.

Чалавек, ахоплены графаманіяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капры́знік, ‑а, м.

Капрызны чалавек, капрыза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карысталюбі́вец, ‑біўца, м.

Карыслівы чалавек; карысталюбец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мярцвя́к, мерцвяка, м.

Мёртвы чалавек; нябожчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неаха́йнік, ‑а, м.

Разм. Неахайны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

небаязлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Смелы. Небаязлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сангві́нік, ‑а, м.

Чалавек сангвінічнага тэмпераменту.

[Ад лац. sanguis, sanguinis — кроў, жыццёвая сіла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санлі́вец, ‑ліўца, м.

Санлівы чалавек; соня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уда́чнік, ‑а, м.

Разм. Удачлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нервовахво́ры, ‑ая, ‑ае.

Чалавек, у якога назіраецца нервовая хвароба. Нервовахворы чалавек. / у знач. наз. нервовахво́ры, ‑ага, м.; нервовахво́рая, ‑ай, ж. Клініка для нервовахворых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)