Verbum

спажыве́цкі, -ая, -ае.

1. гл. спажывец.

2. перан. Характэрны для чалавека, які стараецца задаволіць толькі ўласныя патрэбы (неадабр.).

Спажывецкія адносіны да жыцця.

стоўп, стаўпа́, мн. стаўпы́, стаўпо́ў, м.

1. Вежа або калона (спец.).

Александрыйскі с.

2. перан. Выдатны дзеяч, важная службовая асоба.

Стаўпы грамадства.

суса́льны, -ая, -ае.

1. гл. сусаль.

2. перан. Які вызначаецца ўяўнай прыгажосцю, саладжавасцю.

Сусальныя прамовы.

|| наз. суса́льнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

тапо́рны, -ая, -ае.

1. гл. тапор.

2. перан. Грубы, нязграбны, як тапаром зроблены.

Тапорная мэбля.

|| наз. тапо́рнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

трубаду́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Сярэдневяковы паэт-спявак у паўднёвай Францыі.

2. перан., чаго. Той, хто ўслаўляе, прапагандуе што-н.

флёр, -у, м.

1. Тонкая празрыстая пераважна шаўковая тканіна.

2. перан. Напаўпразрыстае покрыва, заслона, смуга.

|| прым. флёравы, -ая, -ае (да 1 знач.).

штрых, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тонкая рыса, лінія.

Ш. на чарцяжы.

2. перан. Характэрны момант, дэталь, падрабязнасць.

Штрыхі з біяграфіі.

шурпа́ты, -ая, -ае.

1. Нягладкі, з невялікімі няроўнасцямі.

Шурпатыя дошкі.

2. перан. Недапрацаваны, з хібамі, недахопамі.

Ш. стыль.

|| наз. шурпа́тасць, -і, ж.

шчаці́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., што.

Падымаць угору, натапырваць (поўсць, шчацінне і пад.).

Кошка шчацініць поўсць.

Вецер шчацініў салому на страсе (перан.).

эскі́зны, -ая, -ае.

1. гл. эскіз.

2. перан. Папярэдні, неканчатковы, зроблены ў агульных рысах.

Паказаць падзеі эскізна (прысл.).

|| наз. эскі́знасць, -і, ж.