Ке́ўлець ’слабець’ (Сцяшк. Сл., З нар. сл.). Гл. кеўліцца, кеўляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кла́цаць ’моцна стукаць, ляпаць’ (Жыв. сл., Нар. словатв.). Гл. кляцаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кле́сці ’клясці’ (Мат. Гом., Нар словатв., Янк. I). Гл. клясці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клэ ’бакавыя вялікія зубы ў свіней’ (Нар. сл.). Гл. ікал.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кня́жыч ’Месяц, нябеснае свяціла’ (Нар. сл.). Да князь1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́ся-ко́ся ’падзыванне коней’ (Ян., З нар. сл.). Гл. кося.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кра́шэсць ’курасадня’ (Нар. лекс.). Да *курасест? Параўн. кросанне, куросны, курасады.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Круці́цца ’распуснічаць (пра жанчыну)’ (Нар. сл.). Да круціць2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кудзеля́нка ’цёплая, фабрычнага вырабу хустка’ (Нар. лекс.). Да кудзеля (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кэблі ’ціскі’ (Сл. паўн.-зах., З нар. сл.). Гл. кнебіль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)