кіт I (род. кіта́) м., зоол., перен. кит;
ло́ўля кіто́ў — ло́вля кито́в;
ён — гало́ўны кіт — он — гла́вный кит
кіт II (род. кі́ту) м. (для замазывания щелей в окнах) зама́зка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паказа́льны
1. в разн. знач. показа́тельный; (полный значения — ещё) знамена́тельный; примеча́тельный;
~ная гаспада́рка — показа́тельное хозя́йство;
п. суд — показа́тельный суд;
п. факт — показа́тельный (знамена́тельный, примеча́тельный) факт;
2. (служащий для указания) указа́тельный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тра́нспарт, ‑у, М ‑рце, м.
1. Галіна народнай гаспадаркі, звязаная з перавозкай людзей і грузаў, а таксама сродкі для такой перавозкі. Чыгуначны транспарт. Аўтамабільны транспарт. Гарадскі транспарт.
2. Перавозка чаго‑н. Транспарт нафты хімічным заводам. // Кніжн. Дастаўка чаго‑н. чым‑н. Транспарт газаў кроўю.
3. Партыя атрыманых або прызначаных для перавозкі грузаў. Транспарт з літаратурай паспяхова дайшоў да прызначанага месца.
4. Абоз або сукупнасць якіх‑н. сродкаў для перавозкі спецыяльнага прызначэння. Санітарны транспарт. Артылерыйскі транспарт.
5. Судна ваеннага флоту для перавозкі грузаў і людзей. Мінны транспарт. Дэсантны транспарт.
•••
Гужавы транспарт — від транспарту, у якім цяглавай сілай з’яўляецца жывёла (коні, валы, вярблюды і пад.).
[Ад лац. transportare — пераносіць, перавозіць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Васкаве́нь ’мяшок для сыроў’ (Мат. дыял. канф., 74). Першапачаткова, бясспрэчна, значэнне гэтага слова было ’мяшок для воску’ (вытворнае ад воскавы + суф. ‑ень). Параўн. дакладную семантычную паралель: во̂ско̂ві́к ’мяшочак для прасавання топленага воску’ (Анох.) — васкаві́к ’палатняны мяшочак для прыгатавання тварагу і сыру’ (Вешт., 393).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ляоды́чыння ’для выгляду’ (Клім.) узнікла з для годы́чыньня — да гадзі́ць, дагаджа́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ключ, ‑а, м.
1. Металічная прылада для замыкання і адмыкання замка. Ключ ад кватэры. □ Жанчына дастала аднекуль з сваёй адзежы ключ і адамкнула дзверы. Чорны.
2. Прылада для ўмацавання або адкручвання чаго‑н., для прывядзення ў рух розных механізмаў. Гаечны ключ. Завесці гадзіннік ключом. // Прыстасаванне для нацягвання струн у музычных інструментах.
3. перан. Сродак, магчымасць для разгадкі, разумення каго‑, чаго‑н., для авалодання чым‑н. Марксісцка-ленінскі светапогляд з’яўляецца адзіным ключом для правільнага раскрыцця зместу драматычнага твора. «Беларусь». // Сістэма абазначэння літар, лічбаў і пад., на якой асноўваецца чытанне шыфраваных тэкстаў. Ліў дождок, а Якаўлеў усё даваў мне настаўленні, правяраў, ці добра я запомніў ключ шыфра, ці не забыў яўкі, якой-небудзь дробязі. Анісаў. // Збор адказаў у задачніку, а таксама падрадковыя тлумачэнні да замежнага тэксту.
4. Найбольш важнае ў ваенных адносінах месца, авалоданне якім адкрывае доступ куды‑н., забяспечвае перамогу.
5. Спец. Выключальнік для хуткага замыкання і разрыву ланцуга перадатчыка пры тэлеграфнай і радыётэлеграфнай сувязі.
6. Знак у пачатку нотнага радка, які ўмоўна паказвае на ноту, ад вышыні якой залежыць вышыня і размяшчэнне наступных нот. Скрыпічны ключ. Басовы ключ. // Рытм, кірунак, характэрны для літаратурнага твора ў цэлым. Зусім непрыкметна.. Куляшоў пераводзіць гучанне верша ў новы рытмічны ключ — анапест. Бярозкін. Уся стылістыка.. верша з моцнымі трагедыйнымі матывамі вытрымана ў адным эмацыянальным ключы. Бугаёў.
7. У архітэктуры — верхні клінападобны камень, якім заканчваецца арка, скляпенне.
8. Чарада птушак (гусей, жураўлёў і пад.), якія ляцяць клінам. Гаманлівыя птушак ключы Паляцелі на поўдзень даўно. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ме́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Пэўны размер.
Зняць мерку.
2. Прадмет, які служыць для вымярэння даўжыні.
◊
Мераць адной меркай — падыходзіць да ўсіх і да ўсяго аднолькава, не ўлічваючы асаблівасцей кожнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ме́рны, -ая, -ае.
1. Рытмічны, роўны.
М. крок.
2. Які служыць для вымярэння чаго-н.
М. сажань.
3. Сярэдні па сіле, памерах (разм.).
М. ў росце.
|| наз. ме́рнасць, -і, ж. (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
найгра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.
1. Сыграць на музычным інструменце многа чаго.
2. што. Перадаць асноўны матыў.
Н. мелодыю.
3. што. Сыграць для гуказапісу.
4. што. Зрабіць лепшым, мілагучным ад працяглай ігры.
Н. скрыпку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наліўны́, -а́я, -о́е.
1. Які прыстасаваны для перавозкі вадкіх грузаў без тары.
Наліўное судна.
2. Які прыводзіцца ў рух вадою, што падае зверху (спец.).
Наліўное вадзяное кола.
3. Поўны сокаў, спелы (пра плады).
Наліўныя яблыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)