ру́мпель, ‑я, м.

Спец. Рычаг, пры дапамозе якога паварочваюць руль.

[Ад гал. roerpen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́знічы, ‑ага, м.

Спец. Той, хто загадвае царкоўнай маёмасцю, рызніцай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдуплікава́ны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Утвораны пры дапамозе рэдуплікацыі. Рэдуплікаваныя асновы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдэмарка́цыя, ‑і, ж.

Спец. Аднаўленне пагранічных знакаў на дзяржаўнай граніцы.

[Фр. redémarcation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазаражэ́нне, ‑я, н.

Спец. Заражэнне самога сябе якой‑н. хваробай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўзгара́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. самаўзгарацца — самаўзгарэцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапрафа́г, ‑а, м.

Спец. Жывёла, якая корміцца трупамі іншых жывёл.

[Ад грэч. sapros — гнілы і phagas — ядок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

светлава́ць, святлую, святлуеш, святлуе; незак., што.

Спец. Паліраваць, наводзіць бляск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свілява́тасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць свіляватага; наяўнасць свілей. Свіляватасць драўніны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святласі́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які валодае вялікай святласілай. Святласільны аб’ектыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)