Verbum

Піх ’штуршок’, ’штурханне’ (Нас.: мсцісл., Нар. лекс.) — аддзеяслоўнае ўтварэнне. Да піха́ць (гл.). Сюды ж піхам ’гвалтам, сілай, бітком’ (Нас.).

Піх! піхі́сь! піхе́ль! піхе́нь! піху́нь! ’пра хуткі штуршок, штурханне’ (Нас.; мсцісл., Нар. лекс.). Гукапераймальныя — да піха́ць (гл.).

Све́жані́на, свежына́ ‘свежае мяса, сала’, ‘мяса толькі што забітай жывёлы’ (ТСБМ, Нас., ТС, Сл. ПЗБ, Мат. Гом., Мат. Маг., Сл. Брэс., Нар. словатв., З нар. сл.). Укр. свіжина́, рус. свежени́на, свежина́. Да свежы; Фасмер, 3, 571.

Вага́лка ’гушкалка’ (З нар. сл.). Да вагацца ’качацца, гушкацца’.

Ву́злаўя ’перадок у возе’ (дзярж., Нар. сл.). Гл. вузгалаўе.

Вуры́ць ’апетытна есці, гучна сёрбаючы’ (полац., Нар. сл.). Гукапераймальнае.

*Канькі́, шчуч. ка́нькі ’канькі’ (З нар. сл.). Гл. канёк.

Капэ́ля ’група музыкантаў’ (Ант. бел. нар. песні) (гл. папярэдняе).

Каро́ўкі ’аер’ (Нар. сл.). Да карова (гл.), матывацыя няясная.

◎ Кархі́ ’пра нездаровае кашлянне’ (Нар. лекс.). Гл. карх і.

◎ Квашалі́ны ’студзень’ (Нар. лекс.). Дысімілятыўны варыянт ад квашаніна (гл.).