Verbum

руно́, ‑а, н.

Шэрсць авечкі. Тонкае руно.

•••

Залатое руно — у грэчаскай міфалогіі: залатая шкура барана.

танкашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

Які мае, дае тонкую шэрсць. Танкашэрсныя авечкі. // Зроблены з тонкай шэрсці. Танкашэрснае сукно.

скалду́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Разм. Зблытаць, скудлаціць (валасы, шэрсць і пад.), ператварыць у калдуны ​².

грубашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

З якога атрымліваюць грубую шэрсць, воўну. Грубашэрсная парода авечак. // Зроблены з грубай шэрсці. Грубашэрсныя тканіны.

вярблю́джы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вярблюда. Вярблюджая шэрсць.

2. Зроблены з шэрсці вярблюда. Вярблюджая коўдра.

шапава́льня, ‑і, ж.

Уст. Майстэрня або памяшканне, дзе апрацоўваюць, валяць шэрсць, а таксама вырабляюць з яе валеныя рэчы.

закучара́віцца, ‑раўлюся, ‑равішся, ‑равіцца; зак.

Пачаць кучаравіцца. // Зрабіцца кучаравым. Шэрсць на тураўцовым сівым кані замакрэла, закучаравілася ад поту. Мележ.

перастры́г, ‑у, м.

Спец. Паўторная стрыжка шэрсці. Рабіць перастрыг. // Шэрсць ад паўторнай (вясенняй) стрыжкі. Перастрыг мякчэйшы, чым першая стрыжка.

прыліза́ць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., каго-што.

1. Прыгладзіць языком. Кошка прылізала шэрсць.

2. Разм. Занадта старанна прыгладзіць (валасы).

саску́бці, ‑бу, ‑беш, ‑бе; ‑бём, ‑бяце; зак., што.

1. Скубучы, сарваць. Саскубці траву.

2. Зрабіць шэрсць прыгоднай для прадзення.