Verbum

прах, -у, м. (высок.).

Астанкі цела чалавека пасля смерці.

◊

Пайсці прахам (разм.) — загінуць, знішчыцца.

разамле́лы, -ая, -ае (разм.).

Вялы, расслаблены.

Разамлелае ад спёкі цела.

|| наз. разамле́ласць, -і, ж.

спруцяне́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Скарчанелы, змёрзлы.

С. быльнік.

2. Акалелы, мёртвы.

Спруцянелае цела.

сяда́лішча, -а, н.

Частка чалавечага цела, на якую садзяцца; ягадзіцы.

|| прым. сяда́лішчны, -ая, -ае.

ту́лава, -а, мн. -ы, -аў, н.

Цела чалавека або жывёлы без галавы і канечнасцей.

цеплата́, -ы́, ДМ -лаце́, ж.

1. гл. цёплы.

2. Форма руху матэрыі — беспарадачны рух часціц цела; энергетычная характарыстыка цеплаабмену, што вызначаецца колькасцю энергіі, якую атрымлівае награваемае цела (спец.).

Адзінка цеплаты.

3. Тое, што і цеплыня (разм.).

дру́злы, -ая, -ае.

Пазбаўлены пругкасці, рыхлы, вялы.

Друзлыя мышцы.

Друзлае цела.

|| наз. дру́зласць, -і, ж.

маса́ж, -у, м.

Расціранне цела з лячэбнай, аздараўляльнай мэтай.

М. твару.

|| прым. маса́жны, -ая, -ае.

са́льта, нескл., н. і са́льта-марта́ле, нескл., н.

Акрабатычны скачок з пераваротам цела ў паветры.