кінава́р, -ы, ж. (спец.).

Мінерал чырвонага колеру розных адценняў (сярністая ртуць), сыравіна для атрымання ртуці, а таксама фарба з гэтага мінералу.

|| прым. кінава́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мядзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Неядавітая змяя сямейства вужоў бурага або шэра-бурага колеру.

2. Зялёная фарба, прыгатаваная акісленнем медзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разма́зацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ма́жацца; зак.

Распаўсюдзіцца па ўсёй паверхні (пра тое, што мажа, фарбуе).

Фарба размазалася па паперы.

|| незак. разма́звацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́кан,

гл. бакен.

бака́н, ‑у, м.

Барвовая лакавая фарба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітрафа́рба, ‑ы; Р мн. ‑аў; ж.

Фарба на нітралаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўця́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Жоўтая фарба. Анілінавая жаўцянка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кармі́н, ‑у, м.

Ярка-чырвоная фарба, якая здабываецца з насякомага кашанілі.

[Фр. carmin з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крону ​1. Кронавая фарба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на пасту, з уласцівасцямі пасты. Пастападобная фарба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́бра, ‑ы, ж.

Уст. Фарба для чарнення валасоў, вусоў і барады.

[Ад ням. Farbe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)