Verbum

жа́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак. (разм.).

1. Моцна прыпякаць.

Нясцерпна жарыла сонца.

2. Рабіць што-н. з азартам.

Ж. польку.

Ж. з гармат.

змярка́нне, -я, н.

1. Наступленне змроку, цемнаты.

Ад світання да змяркання.

2. Прыцемкі паміж заходам сонца і наступленнем ночы.

З. ахінула ўсё навокал.

вы́гаралы, -ая, -ае.

1. Выпалены; які пасох, загінуў ад спёкі.

Выгаралая трава.

2. Які страціў афарбоўку ад уздзеяння сонца.

Выгаралыя валасы.

Выгаралая хусцінка.

відно́², -а́, н.

Світанне, досвітак.

Маці ўстала яшчэ да відна.

Ад відна да цямна (з усходу да заходу сонца, з ранку да вечара).

фотасі́нтэз, -у, м. (спец.).

У раслін і некаторых мікраарганізмаў: біялагічны працэс ператварэння прамянёвай энергіі Сонца ў арганічную (хімічную) энергію.

|| прым. фотасінтэты́чны, -ая, -ае.

зіхатлі́вы, -ая, -ае.

Які блішчыць, ззяе пералівістым святлом, напоўнены яркім ззяннем, бляскам.

Зіхатлівае сонца.

Стаяла зіхатлівая раніца.

Зіхатлівая прыгажосць (перан.).

|| наз. зіхатлі́васць, -і, ж.

вы́цвісці, 1 і 2 ас. не ўжыв., -цвіце; зак.

Пазбавіцца яркасці афарбоўкі (ад часу, сонца і пад.).

Выцвілі шпалеры на сценах.

|| незак. выцвіта́ць, -а́е.

асляпля́льны, -ая, -ае.

1. Вельмі яркі.

Асляпляльнае сонца.

2. перан. Які робіць моцнае ўражанне (звычайна аб прыгожай знешнасці).

Асляпляльная прыгажосць.

|| наз. асляпля́льнасць, -і, ж.