Verbum

дашча́нік, ‑а, м.

Разм.

1. Памяшканне, будыніна з дошак. За сценамі дашчаніка грукацеў цягнік. Савіцкі.

2. Пласкадонная лодка або невялікае рачное судна.

стажо́р, ‑а, м.

Той, хто праходзіць стажыроўку дзе‑н. [Трыпут:] — Бяру цябе ў стажоры. І бяру абавязацельства: за дзень вывучыць спецыяльнасці шафёра... Савіцкі.

шанцава́ць, ‑цуе; безас. незак.

Пра ўдачу ў чым‑н. Ёсць людзі, якім шанцуе ў жыцці. Савіцкі. Шанцавала Данілу Сямёнавічу на паляванні. Аношкін.

языка́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і языкаты. Кінуўся хлапец у спрэчку з языкастай удавой. Жычка. Буйное полымя шуганула языкастымі стужкамі. Савіцкі.

паперабіра́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Разм. Перабрацца — пра ўсіх, многіх. [Ганна:] — З нашых папялішчаў усе ў новыя дамы паперабіраліся, адны мы засталіся. Савіцкі.

плытаго́н, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сплавам плытоў. Міхась сядзеў па-ранейшаму ў канцы плыта, дзе завіхаліся ля доўгага вясла два плытагоны. Савіцкі.

прара́н, ‑а, м.

Спец. Праход, пакінуты ў плаціне да поўнага перакрыцця ракі. Прыціснутая перамычкай да левага берага, ляцела Ангара скрозь вузкі праран. Савіцкі.

абжа́ць, абажну, абажнеш, абажне; абажнём, абажняце; зак., што.

Зжаць што‑н. вакол чаго‑н. Васіль жартаваў з машыністамі, дапамог абжаць новы ўчастак. Савіцкі.

зазя́бнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. зазяб, ‑ла; зак.

Разм. Азябнуць, змерзнуць. Рукі зазяблі ад марозу. □ — Я зазябла дарогаю і сядзела не распранаючыся. Савіцкі.

дзверына́, ‑ы, ж.

Абл. Створка дзвярэй. Марыля ля зямлянкі завіхаецца. Прыцягнула дзверыну, ладзіць. Савіцкі. [Яська] доўга абмацваў дзверыну, пакуль знайшоў на ёй клямку. Лось.