Verbum

амана́л, -у, м.

Выбуховае рэчыва.

|| прым. амана́лавы, -ая, -ае.

атру́тны, -ая, -ае.

Які выклікае атручэнне, ядавіты.

Атрутнае рэчыва.

узрыўча́тка, -і, ДМ -тцы, ж. (разм.).

Выбуховае рэчыва.

рэ́чыўны, -ая, -ае.

Які складаецца з рэчыва; матэрыяльны.

Р. свет.

○

Рэчыўныя назоўнікі — у граматыцы: назоўнікі, якія называюць аднародную масу, рэчыва (напр.: малако, жвір, тытунь).

|| наз. рэ́чыўнасць, -і, ж.

фімія́м, -у, м.

Духмянае рэчыва для спальвання ў час рэлігійных абрадаў, а таксама дым, які ўзнікае пры згаранні гэтага рэчыва.

◊

Курыць фіміям каму (кніжн., іран.) — лісліва ўхваляць каго-н.

дэтана́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Імгненны выбух рэчыва, выкліканы выбухам другога рэчыва або ўдарам.

2. Хуткае і няпоўнае згаранне паліва ў рухавіку ўнутранага згарання.

Д. паліва.

|| прым. дэтанацы́йны, -ая, -ае.

акісля́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Рэчыва, здольнае выклікаць акісленне.

распла́ў, -ла́ву, мн. -ла́вы, -ла́ваў, м. (спец.).

Рэчыва ў расплаўленым стане.

дубі́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рэчыва для дублення шкур.

Сінтэтычныя дубільнікі.