Verbum

асноватво́рны, -ая, -ае (кніжн.).

Які ляжыць у аснове, бярэцца за аснову чаго-н., галоўны.

Асноватворныя навуковыя працы.

спачы́н, -у, м.

1. Перапынак у працы для аднаўлення сіл.

2. перан. Смерць, супакой (высок.).

Вечны с.

нажы́ва, -ы, ж.

Лёгкі даход, атрыманы не ў выніку працы; нажыванне грошай, матэрыяльных каштоўнасцей.

Прага да нажывы.

спрацава́цца¹, -цу́юся, -цу́ешся, -цу́ецца; -цу́йся; зак.

Дасягнуць зладжанай працы, спрацаванасці.

Брыгада хутка спрацавалася.

|| наз. спрацо́ўванне, -я, н.

кава́льскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да працы каваля, звязаны з апрацоўкай металу каваннем.

К. цэх.

К. молат.

па́фас, -у, м. (кніжн.).

Моцнае натхненне, уздым, энтузіязм.

Гаварыць з пафасам.

П. творчай працы.

|| прым. па́фасны, -ая, -ае.

сабра́ны, -ая, -ае.

Які ўмее засяродзіцца; падцягнуты.

|| наз. сабра́насць, -і, ж.

У навуковай працы патрэбна с. і засяроджанасць.

недаро́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

Незакончанасць, незавершанасць якой-н. працы, справы.

Ліквідаваць недаробкі будаўнікоў.

нудзе́ць, -дзе́ю, -дзе́еш, -дзе́е; незак., па кім-чым і без дап.

Нудзіцца, сумаваць.

Працы шмат, няма калі н.

сты́мул, -у, мн. -ы, -аў, м.

Пабуджальная прычына, зацікаўленасць у ажыццяўленні чаго-н.

С. у працы.

Матэрыяльныя стымулы.