горнастралко́вы, ‑ая, ‑ае.

Спецыяльна абучаны і прызначаны для вядзення баявых дзеянняў у гарах (пра войска). Горнастралковы полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

продви́нуть сов., прям., перен. прасу́нуць, мног. папрасо́ўваць; (двинуть вперёд) ру́шыць напе́рад;

продви́нуть полк к передово́й ли́нии прасу́нуць полк да перадаво́й лі́ніі;

продви́нуть де́ло прасу́нуць (ру́шыць напе́рад) спра́ву;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыслацы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Зрабіць (рабіць), правесці (праводзіць) дыслакацыю (у 1 знач.). Дыслацыраваць полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кірасі́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кірасіра, належыць яму. Кірасірскі мундзір. Кірасірскі палаш. // Які складаецца з кірасіраў. Кірасірскі полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матарызава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад матарызаваць.

2. у знач. прым. Аснашчаны механічным транспартам (пра войска). Матарызаваны полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́йтарскі, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да рэйтара. Рэйтарская зброя. // У склад якога ўваходзяць рэйтары. Рэйтарскі полк. Рэйтарская конніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяхо́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пяхоты. Пяхотны полк. // Прызначаны для пяхоты, для пехацінца. Пяхотнае абмундзіраванне. Пяхотныя пятліцы. // Які служыць у пяхоце. Пяхотны афіцэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апалчэ́нец, ‑нца, м.

Удзельнік, баец апалчэння. Парадзелі рады апалчэнцаў, шмат было забітых, багата параненых, аднак полк трымаўся, не адступаў. Гурскі. Апалчэнцы ўліліся ў рэгулярныя войскі. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гвардзе́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гвардыі, да гвардзейца, належыць ім. Гвардзейскі полк. Гвардзейскі значок. // Такі, як у гвардзейца. Гвардзейская выпраўка.

•••

Гвардзейскі мінамёт гл. мінамёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кула́к¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Кісць рукі з прыгнутымі к далоні пальцамі.

2. перан. Сканцэнтраваныя ў адным месцы ваенныя ўзброеныя сілы для рашаючага ўдару.

Сабраць полк у к.

|| памянш. кулачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. кула́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. бой.

◊

Кулачнае права — панаванне насілля, грубай сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)